əjdahalar googlla keçən ayın ən bəyənilənləri - azərbaycanda kişi olmaq - azərbaycanlı qızlar - cosmopolitan - fidan nazar - qadına şiddət - sevil atakişiyeva - azərbaycanda qız olmaq 30. yenə uşaqlıq travmalarımı xatırladığım saatlardayam. azərbaycanda qadın olmaq da çətindir, qız olaraq uşaq olmaq da. xatırladığım ilk taciz olunmağım 11 yaşımda idi. 5-ci sinifdə oxuyurdum. 11-ci sinifdə oxuyan bir oğlan vardı. bədən tərbiyəsi dərsimiz ortaq idi deyə həftədə 2 ya 3 dəfə qarşılaşırdıq. sözlərlə, baxışları ilə, hərəkətləri ilə taciz edirdi. hər gecə qorxub ağlayaraq yatırdım. evdə deməyə çəkinirdim, o qədər də anlayışlı ailəm yox idi. kabus kimi yuxularıma girdi illərlə. sonunda anama deyə bilmişdim, ondan sonra məzun oldu və mən bir az rahatladım. 3 il sonra illərlə təsirindən çıxa bilmədiyim başqa hadisə oldu. 9-cu sinifdə hazırlığa gedirdim. full nerd, işi gücü ancaq oxumaq olan, son dərəcə diqqət çəkməyən geyimdə və sadə bir yeniyetmə idim. yağışlı gün idi. hazırlığa ilk dəfə tək getməyə başlamışdım. əvvəl anamla getdiyim yolda oğlanlar dayanmışdı. alternativ yol yox idi. nə də yolda məndən və o əclaflardan başqa biri. uzaqdan gəldiyimi də görmüşdülər. qorxdum amma günörta saatları olduğu üçün bir şey olmaz deyə düşündüm və hazırlığa da gecikmək istəmədim. kapşonu başıma keçirib sürətli addımlarla yanlarından keçməyə çalışdım. yaxınlaşanda gülüşdülər. yolun ortasına doğru gəlməyə başladılar. addımlarımı daha da sürətləndirdim. birinin bıçağı varmış, öncə gördüm sonra açmağının səsini eşitdim. sonra arxamca mən bunu sikəcəm bir gün deyə qışqırdı bir əclaf. özümü hazırlıq binasına atdım amma otağa girə bilmədim. gözlərim qızarıb nəfəsim kəsilənə qədər ağladım qorxumdan. amma evdə deyə bilmədim. sadəcə faktı qəbul etmişdim mən bu şəhərdə taciz olunuram deyə. illər keçdi o anı güclə unuda bildim. sonra şəhərdən nifrət etdim. bakıda oxuyanda ya yaşımdan dolayı ya da adətən yollarda qulaqcıqla gəzdiyim üçün xatırladığım o tip travmalarım az oldu. o şəhərə də sonra nadirən getdim, ətrafdan tez tez təcavüz xəbərlərini almaqdan küçəyə çıxmaq belə istəmirdim. amma azadlığım bu şəkildə əlimdən alınmasını da qəbul edə bilmirdim. sonra problemin azərbaycanla əlaqəli olmadığını anladım. qadın olmaq hər yerdə çətindi. güclü olmaq da baha başa gəlir.